II. Dünya Savaşı sırasında Nazi Almanyası Denizaslanı (Sealion) Harekâtı adı altında İngiltere'yi işgal etmeyi planladı. Eylül 1940'ta her şey planlandığı gibi gitseydi, Adolf Hitler Batı Avrupa'ya tamamen hakim olabilecekti.
Denizaslanı Harekâtı tam olarak neydi?
Çatışmadan önceki aylarda Alman Ordusu kıtanın önemli bir bölümünü ele geçirmişti bile. Polonya'nın batı kesimi 1939 sonbaharı geldiğinde çoktan fethedilmişti. Altı ay sonra, 1940 baharında, Danimarka ve Norveç düşmanlarına karşı zafer kazanmıştı. Bundan sonra, Mayıs ve Haziran aylarında kuzey Fransa, Hollanda ve Belçika'ya geçtik. Kıtada konuşlanmış İngiliz kuvvetleri de yenilmişti; Dunkirk'te teçhizatlarını bırakıp Manş Denizi'ni geçerek geri kaçmak zorunda kaldılar. Bu nedenle, Britanya'nın işgali, görünürde mantıklı olan bir son adımdı.
Almanya Britanya'yı nasıl işgal etmeyi planlıyordu?
Alman işgal stratejisi üç ayrı bölümden oluşuyordu: havadaki mücadele, denizdeki savaş ve İngiliz sahillerine amfibi saldırı.
İlk ve en önemli görev Kraliyet Hava Kuvvetleri'nin oluşturduğu tehdidi ortadan kaldırmaktı. Manş Denizi üzerinden yapılacak bir çıkarma, önce üzerindeki hava sahasının kontrolünü ele geçirmeden denenirse tehlikelerle dolu olacaktı. O sırada Luftwaffe'nin başında bulunan Hermann Goering'in, uçaklarının RAF'ı birkaç hafta içinde yok edebilecek kapasitede olduğunu iddia ettiği söylenmektedir. Bu nedenle, İngiltere'nin savunma kabiliyetini zayıflatmak amacıyla Temmuz ayının ortasında İngiliz uçaklarına ve hava alanlarına büyük bir saldırı başlattı. Hedefinde Kraliyet Hava Kuvvetleri vardı. Daha sonra Britanya Savaşı olarak bilinecek olan hava çatışması bu noktada başladı.
Bir istila için ikinci ihtiyaç, çevredeki suların tam kontrolüydü. Almanlar bunu herkesten çok daha zor bir sorun olarak görüyorlardı. Kriegsmarine'in büyük su üstü gemilerinin çoğu yılın başlarında Norveç seferi sırasında yok edilmiş, hasar görmüş ya da yıpranmıştı. Kriegsmarine'in elinde düzinelerce U-bot olmasına rağmen, bu savaşı kazanmak için yeterli değildi. Buna karşılık Britanya, o zamanlar dünyanın en büyük filosuna sahipti ve bu filo büyük olasılıkla işgalci bir orduyu Britanya topraklarına ayak basmaya fırsat bulamadan yok edecekti. Bu nedenle, Kriegsmarine'in lideri Büyük Amiral Erich Raeder, Kuzey Denizi'nde bir tuzak operasyonuyla Kraliyet Donanmasını şaşırtmak için planlar yaptı. Bu hazırlıklar gerçekleştirildi. Ardından, Manş Denizi boyunca muazzam mayın tarlaları döşeyerek Alman askerlerini işgalin gerçekleşmesi için gereken kısa süre boyunca koruyabileceğini öngördü.
Gerçek işgal, planlama sürecinin doruk noktasıydı. Almanların, Müttefiklerin dört yıl sonra Normandiya çıkarmalarında kullanacakları türden özel bir çıkarma gemisi yoktu. Sonuç olarak, bunun yerine römorkörler kullanarak denizde sürüklemeyi planladıkları yüzlerce nehir mavnası inşa etmeye karar verdiler. Piyadeler sahile ulaşan ilk dalga olacaktı ve görevleri sahile ulaştıklarında sahil başlarını emniyete almak olacaktı. Bundan sonra atlar, tanklar ve diğer araçların yanı sıra sahillerden kaçışa yardımcı olacak temel malzemeler de gelecekti. Bu süre zarfında, savunmacılara arkadan saldırmak üzere İngiliz hatlarının gerisine havadan askerler de indirilecekti.
Kraliyet Donanması'nın dikkatini başka yöne çekmek için Kuzey Denizi'nde sahte bir saldırı düzenlenmesi tartışılıyordu.
Farklı Alman komutanlar arasında bu muazzam çabaya nasıl yaklaşılacağı konusunda en başından beri ciddi anlaşmazlıklar vardı. Ordunun genelkurmayından sorumlu olan General Franz Halder, istilaya bir nehir geçişinden başka bir şey değilmiş gibi yaklaşma fikrine sahipti. Lyme Regis ve Ramsgate'e kadar uzanan 190 millik kıyı şeridine 13 tümen çıkarmayı öngörüyordu. Büyük Amiral Raeder böyle bir fikre güldü ve Manş Denizi'ni başarıyla geçmenin tek yolunun birliklerini Eastbourne ile Folkestone arasında çok daha dar bir cephede yoğunlaştırmak olduğunu söyledi. Bunu "Manş'ı güvenli bir şekilde geçmenin tek yolu" olarak tanımladı. Buna karşılık Halder, Raeder'in tüm askerlerini sadece birkaç sahilde toplama planının "tam bir intihar" olacağını iddia etti. Raeder bu arzusunu daha önce de dile getirmişti.
Planda yanlış giden neydi?
Sonuçta bu tartışmalar yersizdi çünkü Almanya ülkeyi işgal etmek için gerekli koşulların hiçbirini yerine getirmemişti. Goering'in iddialarına rağmen, Luftwaffe savaş boyunca hiçbir zaman hava sahasının kontrolünü ele geçiremedi. Kraliyet Donanması'nın gücü göz önüne alındığında, kısa bir süreliğine de olsa denizlere hakim olmak imkansız bir hedef gibi görünmeye başlamıştı. 17 Eylül'de Hitler, Manş Denizi'ndeki hava durumunun giderek daha istikrarsız bir hal almaya devam etmesi üzerine İngiltere'nin işgalini süresiz olarak erteleme kararı aldı.
Denizaslanı Harekatı'nın gerçek bir strateji mi olduğu yoksa sadece İngilizler üzerindeki baskıyı arttırmak için bir taktik mi olduğu net değildir. Eğer ikincisi söz konusuysa, o zaman operasyon başarısız olmuş gibi görünmektedir. Sovyetler Birliği'nin işgali başından beri Hitler'in nihai hedefiydi. Bunu aynı anda İngiltere'yle savaşmak zorunda kalmadan yapmayı tercih ederdi; Ancak İngilizlerin şartları müzakere etmeyeceği anlaşılınca, Hitler işgal hazırlıklarından vazgeçti ve doğudaki esas hedeflerine yöneldi.
