Dünya Savaşı sırasında Güney Afrika'nın savaş çabalarına yaptığı katkı sıklıkla diğer İngiliz sömürgeleri, dominyonları ve protektoraları ile birlikte gruplandırılır; ancak Avustralya, Yeni Zelanda, Kanada ve hatta Hindistan gibi diğer ülkelerin başarıları tarafından sıklıkla gölgede bırakılır.
Buna rağmen, Güney Afrika savaşın başarısına önemli katkılarda bulunmuştur ve bu katkıları unutulmamalıdır. II. Dünya Savaşı sırasında Güney Afrika'nın hikayesi büyüleyici bir hikayedir ve kendi başına büyük bir övgüyü hak etmektedir.
II. Dünya Savaşı'na Giriş
Güney Afrika'nın II. Dünya Savaşı'na katılımına ilişkin karmaşık mesele, ülke genelinde ideolojik bir çekişme noktasıydı. İkinci Anglo-Boer Savaşı'nın doğrudan bir sonucu olarak, Güney Afrika'da İngilizce konuşanlar ile Afrikaanca konuşanlar arasında önemli bir dilsel bölünme vardı. Bununla birlikte, tüm resmi otoriteyi kontrol edenler de tam olarak bu iki gruptu. II. Dünya Savaşı'ndan kırk yıl kadar önce İngilizler tarafından Afrika kökenli halka karşı bir soykırım gerçekleştirilmişti. Sonuç olarak, Afrikanerlerin büyük bir kısmı İngilizleri destekleyen her şeye karşı derin bir nefret besliyordu.
Britanya İmparatorluğu içindeki dominyon statüsünün bir sonucu olarak Güney Afrika, Birleşik Krallık ile güçlü bağlarını sürdürdü. Ancak, dönemin Güney Afrika Başbakanı ve Afrikaner yanlısı ve İngiliz karşıtı Ulusal Parti'nin (apartheid'ı inşa edecek olan aynı örgüt) lideri J.B.M. Hertzog, Güney Afrika'nın tarafsız bir ulus olarak statüsünü korumasını istiyordu. Ulusal Parti ve Güney Afrika Partisi, her ikisinin de dahil olduğu bir koalisyon yönetiminin parçası olarak birlikte iktidarda oldukları dönemde Birleşik Parti'yi birlikte yönetmişlerdir.
Almanya 1 Eylül'de Polonya'yı işgal etmeye başladı. Bu iki günün ardından Birleşik Krallık Almanya'ya resmen savaş ilan etti. Sonuç olarak, Güney Afrika'daki parlamento konuyla ilgili hararetli bir tartışmaya girişti. J.B.M. Hertzog liderliğindeki tarafsız kalmak isteyenler ile General Jan Smuts komutasındaki Birleşik Krallık'ın yanında savaşa katılmak isteyenler arasında bir bölünme yaşandı. J.B.M. Hertzog tarafsız kalmak isteyenlerin lideriydi. Sonunda savaşa devam edilmesinden yana olanlar galip geldi ve Smuts, Hertzog'un yerine Birleşik Parti'nin başına geçti. Hertzog istifaya zorlandı ve Smuts Başbakan olarak görevi devraldı ve Hertzog'un istifasının ardından Güney Afrika'yı Mihver güçlerine karşı savaşa soktu. Güney Afrika'nın kararlılığı sadece savaş alanında değil, II.i Dünya Savaşı sırasında da sınanacaktı. Bu, savaşa katılan her ulus için geçerliydi.
Savaşın Afrika Bölümü
Hem Kuzey Afrika hem de Doğu Afrika operasyonları 10 Haziran 1940 tarihinde, yani II. Dünya Savaşı'nın başlarında ve Fransa'nın teslim olmasından sadece beş gün sonra başlamıştır. Güney Afrika bu savaşların her ikisinde de önemli bir rol oynamış ve her ikisine de önemli katkılarda bulunmuştur. Doğu Afrika'da Müttefikler ile İtalya ve müttefikleri arasında meydana gelen çatışmada 27.000 Güney Afrikalı asker Müttefiklerin yanında savaşa girmiştir. Güney Afrika Hava Kuvvetleri, Mussolini'nin savaş ilanından bir gün sonra II. Dünya Savaşı'nın ilk Müttefik bombardıman saldırısını gerçekleştirerek bu operasyona çok önemli bir katkıda bulunmuştur. Bu olay bu harekat sırasında gerçekleşmiştir.
Güney Afrika'nın El Wak'taki ilk çatışmasından Gondar Muharebesi'ne kadar, Güney Afrika kuvvetleri sefer boyunca etkin ve dirençli askerler ve havacılar olarak değerlerini göstermiştir. Savaş sırasında Müttefiklerin ilk sefer zaferinin öncüsü olarak sık sık görev yaptılar. Gondar Muharebesi harekâtın doruk noktasıydı. Sefer boyunca eşi benzeri görülmemiş bir hız ve faaliyet seviyesi sürdürülmüştür. Nihai başarı, 230.000 Mihver askerinin ele geçirilmesinin yanı sıra 230 uçağının imha edilmesiyle sonuçlandı.
Doğu Afrika'daki İtalyan varlığının çekilmesinin bir sonucu olarak Güney Afrika artık Kuzey Afrika'daki Müttefik birliklerine gerekli ikmali sağlayabilecek bir konumda olacaktı. Bununla birlikte, Güney Afrikalı askerler savaş boyunca üstün bir performans sergilemiş olsalar da, Kuzey Afrika'da daha zorlu koşullarla karşılaşacaklardı.
Doğu Afrika'da Güney Afrikalılar moralleri bozulmuş bir düşmanla ve kolayca firar eden savaşmaya isteksiz kabile üyeleriyle uğraşmak zorunda kaldılar. Ancak Kuzey Afrika'da Güney Afrikalılar, Mareşal Erwin Rommel'in güçlü komutası altındaki Alman Afrika Kolordusu gibi çok daha güçlü, iyi donanımlı ve kuvvetli bir rakiple karşılaştılar.
Güney Afrika kuvvetlerinin yeni koşullara uyum sağlamak için zamana ve daha fazla eğitime ihtiyacı vardı. Güney Afrika kuvvetleri, ulaşım sorunları ve sürekli Alman Stuka saldırıları nedeniyle İngiliz operasyonlarında gecikmelere neden oldu ve bu da Güney Afrikalı ve İngiliz subaylar arasında bir çatlağa yol açtı.
Güney Afrikalı askerler Kuzey Afrika çölündeki ilk çatışmalarına Kasım 1941'de Sidi-Rezegh'de gireceklerdir. İngiliz saldırısının başarısız olmasının ardından 5. Güney Afrika Piyade Tugayı nihayet Alman askerleri tarafından tecrit edilmiş ve kuşatılmıştır. Güney Afrikalılar, İngiliz subayların hayranlığını kazanan azimli mücadelelerine ve cesaretlerine rağmen tamamen yenildiler. Düşmana ağır kayıplar verdirmelerine ve önemli sayıda tankı etkisiz hale getirmelerine rağmen, savaşa katılan 5.800 askerden sadece 2.964'ünün öldüğü, yaralandığı ya da esir düştüğü kaydedilmiştir.
Kuzey Afrika'daki savaş, Güney Afrikalılar için çok sert bir başlangıç olan ancak son olmayacak olan bu harekâtla tanıştı. Kaybetmelerine rağmen Güney Afrika'nın Mihver güçlere verdiği kayıplar Müttefiklerin Kuzey Afrika'da zafer kazanmasında çok önemli rol oynamıştır. Korgeneral Sir Charles Willoughby Moke Norrie'ye göre Güney Afrika'nın fedakârlığı "harekâtın dönüm noktası olmuş ve Müttefiklere o dönemde Kuzey Afrika'da üstünlük sağlamıştır."
Görev sonuçta başarılı oldu. Bardia ve Sollum'da Güney Afrikalı askerler Alman ve İtalyan kuvvetlerini kesin bir yenilgiye uğratarak Kuzey Afrika'da başarı için stratejik bir ihtiyaç olan Süveyş Kanalı'na yönelik Mihver tehdidini etkisiz hale getirdiler.
1942'nin ortasında gerçekleşen Gazala Muharebesi'nde Rommel Müttefik kuvvetleri ağır bir yenilgiye uğrattı. İngiliz 8. Ordusu batıya çekilmek zorunda kaldığında Tobruk yalnız kaldı ve etrafı Alman kuvvetleri tarafından kuşatıldı. Yaklaşık 35.000 kişiden oluşan garnizonda Güney Afrikalı, İngiliz ve az sayıda Hintli asker de bulunuyordu. İlk plan onları tahliye etmekti ama net olmayan talimatlar ve karıştırılan sinyaller bir komuta zafiyetine neden oldu. Başkomutanlığa göre Tobruk limanı ne müdafaa edilecek ne de tahliye edilecekti.
İngiliz Yüksek Komutanlığı'nın Güney Afrikalılara tekrar tekrar ihanet etmesi sonucunda Müttefik birlikleri köşeye sıkışmış ve teslim olmak zorunda kalmıştır. Bu, Güney Afrika'nın II. Dünya Savaşı sırasında yaşadığı en ciddi yenilgiydi. Olayın ardından bir İngiliz mahkemesi tarafından yürütülen soruşturmada, o sırada Tobruk'taki ordunun başında bulunan Güney Afrikalı Tümgeneral Hendrik Klopper'in kusurlu olmadığı sonucuna varıldı. Buna rağmen kararın sadece yedi kopyası dağıtılmış, bu da Hendrik Klopper'in ve Güney Afrika kuvvetlerinin itibarının zedelenmesine neden olmuştur.
Güney Afrika'nın hareketli savaş stratejisinin doğruluğu, Doğu Afrika'daki operasyonun mükemmel bir başarıyla sonuçlanmasıyla kanıtlandı. Ancak Kuzey Afrika'da, İngiliz liderliği Güney Afrika'nın kabiliyetlerini birçok kez korkunç bir şekilde istismar etmiş, bu da Güney Afrika kuvvetlerinin izole edilmesi ve hareketsiz bir savunma pozisyonuna sokulması sonucunu doğurmuştur.
Buna rağmen, Güney Afrika kuvvetleri savaşa katılmaya devam etmiş, sonraki aylarda büyük başarılar elde etmiş ve El Alameyn'in birinci ve ikinci muharebeleri de dahil olmak üzere bu muharebelere giden yolda dayanıklılıklarını göstermişlerdir. Güney Afrikalılar onurlarını yeniden kazanmaya kararlıydılar ve bunun sonucunda da alışılmadık bir canlılık ve cesaretle savaştılar. Çok büyük kayıplar vermelerine rağmen, tüm hedeflerine ulaşmayı başardılar. Miteiriya Sırtı'nın ele geçirilmesi, Güney Afrikalı 1. ve 2. Sahra Gücü Tugaylarının bir mayın tarlasında sıkışmış olmalarına ve şiddetli makineli tüfek ateşiyle taranmalarına rağmen sırtı yarmayı ve ele geçirmeyi reddetmeleri nedeniyle özellikle önemliydi.
Sedye taşıyıcıları durmaksızın çalışıyordu; aralarında beyaz vatandaşlarını sahra hastanelerine taşıyan, bunu yaparken kendi hayatlarını riske atan ve bu süreçte kendileri de yaralanan ve ölen Siyah Yerli Askeri Birlik üyeleri de vardı. Ayrıca Lucas Majozi adında bir adam, kendisi de kurşun yarası almasına rağmen hayat kurtarmaya devam etti ve daha sonra kahramanca eylemleri nedeniyle üstün davranış madalyası ile onurlandırıldı. Güney Afrika'nın ırk ayrımı düzenlemelerinin bir sonucu olarak, siyah askerlerin cephede görev yapması yasaklanmış ve silahlara erişimleri engellenmişti.
Dünya Savaşı sırasında deniz, kara ve hava kuvvetlerini kullanan ilk Müttefik operasyonudur. 5 Mayıs ve 6 Kasım tarihleri arasında gerçekleştirilen Güney Afrikalı askerler 5 Mayıs – 6 Kasım tarihleri arasında savaşa katılmıştır. Fransa'nın çöküşü sonucunda Fransız İmparatorluğu'nun bir parçası olan Madagaskar önce Vichy Fransası hükümetinin yönetimi altına girmiş, ardından da Mihver güçlerinin kontrolü altına girmiştir. Güney Afrika'dan gelen kara ve hava birliklerinin önemli katkısıyla mümkün olan işgalin başarısı sonucunda Japonların Hint Okyanusu'nda varlık göstermesi engellenmiştir.
Savaşın İtalya Bölümü
Güney Afrika 1. Tümeni'nin Kuzey Afrika harekâtındaki başarısından sonra, tümen 1943 yılının başlarında 6. Zırhlı Tümen olarak yeniden örgütlendi. Dünya Savaşı'ndaki Müttefik harekâtının bir sonraki aşaması olan İtalyan yarımadasının işgalinin bir parçası olacaktı.
Tümene ilk başta Filistin'de gerçekleştirilecek sınırlı operasyonlarda yer alma görevi verildi. Bunun nedeni, Güney Afrikalı askerlerin imajının, Tobruk'ta itibarlarını zedeleyen İngiliz Komutanlığının beceriksizliğinden henüz tam olarak kurtulamamış olmasıydı. Öte yandan bu emir iptal edildi ve 1944 yılının Mart ayında tümen İtalya'ya saldırı için hazırlıklara başladı.
Güney Afrikalılar, başta Yeni Zelandalılar olmak üzere İngiliz ve diğer İngiliz Milletler Topluluğu kuvvetlerine katıldı ve savaş boyunca onlarla birlikte savaştı. İlerleme hızı istikrarlı ve güvenilirdi. Roma'nın düşmesinden hemen sonra Güney Afrika kuvvetleri Tiber Nehri boyunca olağanüstü bir hızla ilerledi (günde yaklaşık 15 km). Orvieto'yu almakta başarılı oldular ama Chiusi'yi ele geçirmeye çalışırken Cape Town Highlanders (Gonnema Regiment)'ın pusuya düşürülmesiyle planları bozuldu. Jan Smuts bunu öğrendiğinde hiç vakit kaybetmeden Orvieto'ya giderek durum hakkında bir konuşma yaptı. Güney Afrikalı askerlerin teslim olması konusunun hassas bir konu olduğunu biliyordu.
Güney Afrika 6. Zırhlı Tümeni, Temmuz 1944'te Floransa'yı ele geçiren operasyonun arkasındaki itici güçtü. Şehir Müttefik birlikleri tarafından alındıktan sonra, zorlu çabaları dikkate alındı ve tümen, Birleşik Devletler Beşinci Ordusu'na transfer edilmeden önce dinlenmek üzere geri çekildi.
Nisan 1945'te Almanlara karşı yapılan son hamle sırasında Güney Afrikalı askerler, Gotik Hat boyunca birçok karşılaşmayı içeren Bahar Taarruzu sırasında öncü rol oynamışlardır. Tüm hedefler Güney Afrika birlikleri tarafından ele geçirildi ve şiddetli çatışmalar Alman 65. Piyade Tümeninin ilerleyişi sırasında imha edilmesiyle sonuçlandı. 6. Zırhlı Tümen, Amerikalı General Mark W. Clark tarafından "savaşta akıllı, cesur ve düşmana karşı saldırgan" olarak tanımlanmıştır. Clark şöyle demiştir: "Az nüfuslarına rağmen, hiçbir zaman aksiliklerden yakınmadılar". Smuts ise "Güney Afrika Birliği savaştaki payını oynamayı planlıyor ve oynayacak da" derken lafı dolandırmıyordu.
Savaş gazetecisi olarak çalışan ilk Güney Afrikalı kadın olan Constance Stuart Larrabee, bu dönemde görev yapan ve sık sık 6. Zırhlı Tümen ile seyahat eden bir fotoğrafçıydı. Dünya Savaşı boyunca Nazizmle savaşan birliklerin karşılaştığı zorlu koşulları belgeleyen fotoğraflar çekmiştir.
Kraliyet Hava Kuvvetleri'ndeki Güney Afrikalılar
Güney Afrikalılar sadece kendi güçleriyle birlikte savaşmakla kalmadı, aynı zamanda birçoğu Kraliyet Hava Kuvvetlerine katılarak Britanya için havada da savaştı ve birçoğu savaşçı aslar haline geldi. Marmaduke "Pat" Pattle bu kişilerden biriydi. Her ne kadar 1941 yılında vurularak hayatını kaybetmiş olsa da, II. Dünya Savaşı sona erdiğinde Kraliyet Hava Kuvvetleri'nin (RAF) en yüksek skorlu ası olarak tanınıyordu. Aynı zamanda tüm Batılı Müttefikler arasında da en yüksek skorlu as olmuştur. Havada öldürdüğü 41 kişi onun için doğrulanmıştır, ancak gerçek sayı muhtemelen 60'a yakındır.
Adolf "Sailor" Malan bir başka tanınmış Güney Afrikalı avcı asıydı. Kraliyet Hava Kuvvetleri'nde (RAF) görev yapmış ve Britanya Savaşı sırasındaki başarılarıyla ünlenmiştir. RAF No. 74 Filosunun komutanıydı ve uçarken toplam 38 onaylanmış vuruş yaptı. II Dünya Savaşı sırasında silahlı kuvvetlerde ülkesine hizmet ettikten sonra Güney Afrika'ya geri döndü ve öngörülen apartheid yasalarına karşı savaşmayı kendine görev edinmiş bir örgüt olan Torch Commando'ya katıldı.
II. Dünya Savaşı'nda Gösterilen Cesur ve Önemli Çaba
II. Dünya Savaşı sırasında, Güney Afrika kuvvetleri bir dizi önemli galibiyetin yanı sıra yıkıcı yenilgilerden de sorumluydu. Kötü yönetim, güvensizlik ve kendilerini ön saflardan uzaklaştırmakla tehdit eden iftiralardan kurtuldular, ancak kendilerine karşı yığılan muazzam zorluklara rağmen dikkate değer bir direnç gösterdiler. Güney Afrika'nın katkısı diğer pek çok ulusla kıyaslandığında nispeten küçük olsa da, etkisi önemliydi ve Müttefik operasyonları için paha biçilmez bir değerdi.
